Ellmaualm bij Großarl

We hebben heerlijk geslapen maar moeten er op tijd uit want Mijnheer Wandelpraat heeft uitgezocht dat we voor de busreis naar de Ellmaualm kunnen kiezen uit 9:03 of 11:03. En 11u is wel érg laat. De 20 minuten overstaptijd in Großarl besteden we bij de Spar en kopen daar wat fruit en bij de bakker nog wat lekkers. Dan slingert de bus de Wandelpraatjes naar 1343m waar we even na 10u onze wandeling beginnen.

Er staan nog veel koeien op de alm

Voor het eerst lopen we met stokken en dat is best even wennen.

Zicht op het dal

Het is meteen afzien want we gaan stijl de berg op naar de Weißalm (1723m). Mijnheer Wandelpraat informeert bij de waardin naar de haalbaarheid van onze plannen. “O, over de graat? Hmm niet bijzonder gunstig vandaag”. De route kent gelukkig genoeg afwijkmogelijkheden dus we wagen het om een kijkje te gaan nemen naar het pad over de kam zo’n 275m hoger. Er ligt steeds meer sneeuw maar het pad blijft goed te volgen. Boven op de graat (2000m) is het knap koud en komen de wollen mutsen goed van pas.

Het is knap koud bovenop de berg! Brrrrr.

Handschoenen zijn geen overbodige luxe maar die liggen thuis. Doel is de Filzmoossattel en vandaar kijken we verder. Het wolkendek wil maar niet openbreken zoals ons is voorspeld. Het blijft grauw en bewolkt.

Op het hoge deel ligt nog veel sneeuw.

Desondanks is het een mooie tocht tot de laatste kilometer voor de sattel. Hier is de sneeuw in mini lawines omlaag geschoven en we moeten door een laag van soms een halve meter sneeuw. Gelukkig kunnen we voetstappen (minimaal maat 48) van een vorige wandelaar gebruiken zodat we het nog een klein beetje droog houden. Ook beginnen we onze stokken met iedere stap meer te waarderen. Na de vakantie toch maar gamaschen kopen bij Decathlon.

We ploeteren voort door een waar maanlandschap

Het kost de Wandelpraatjes veel energie en op de sattel is de keuze snel gemaakt. Nog 3 uur door de sneeuw en dan 1 uur afdalen naar Hüttschlag of in 2,5u terug naar het beginpunt en de bus terug nemen. We kiezen het laatste. Na een half uur is de ergste sneeuw achter ons en via de gesloten berghut Fitzmoosalm bereiken we sneller dan verwacht om 16:05 de bushalte. Jammer, vooral als je weet dat de bus om 16:00 is vertrokken. De Wandelpraatjes raken aan de praat (hoe kan het anders) met een Nederlands stel die even voor ons dezelfde afdaling vanaf Fitzmoos gemaakt hebben. Zij overnachten in Großarl en op onze vraag of zij ook een uur op de bus gaan wachten wijzen ze op een Audi A8. Of we soms mee willen rijden tot Großarl. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen.

Een onverwachte taxi

Onze chauffeur is zelf nog nooit in Hüttschlag geweest en biedt spontaan aan om ons bij het hotel af te zetten. Ook dit aanbod slaan we niet af! En zo staan we om 16:30 bij het hotel, precies op tijd voor de dorpsrondleiding door de waard. We hebben geen tijd gehad om droge schoenen aan te trekken dus we kijken eigenlijk wel uit naar een warme douche. Maar we zingen de hele excursie uit en krijgen op het einde nog een Oostenrijkse Witz te horen:

Een manke en een schele maken een bergwandeling. Zegt de schele tegen de manke:”Loop eens door, want zoals jij loopt zijn we er morgen nog niet”. Zegt de manke: “Maar de kant die jij op kijkt daar gaan we niet naar toe!” .

…waar de waard zelf nog het hardst om moet lachen! In het hotel genieten we van de douche en het diner: vis met tomatenrijst en käsespäzle en een tiramisu na. Om 21:15 gaan de luikjes dicht… Morgen met de gondel omhoog naar de Kreuzkogel en dan te voet naar de Schuhflicker!