Na een uitgebreid Pieterpad ontbijt (eieren met spek) brengt zwager Paul ons naar het begin van de derde etappe: de voet van de Kollenberg. Hierlangs zijn de Zeven Voetvallen van Jezus uitgebeeld. Al bij de derde Voetval moeten de blarenpleisters voor de dag komen, maar als door een wonder zijn alle pijntjes bij de zevende Voetval verdwenen! Dan volgt de mooiste wandeling tot nu toe! Bergen en dalen, beekjes, smalle paadjes, pittoreske dorpjes: het is er allemaal.
Maar niets voor niets. Omhoog, omlaag, blubber, 130m klimmen. Gevarieerder kunnen we het niet hebben, en het weer is echt zalig.
We lopen langs een Pieterpad waterbron met een bemoedigend vers eronder.
Pieterpadders en zo meer,
als U tong voelt als leer,
en blaren kwellen al te zeer,
vindt dan hier U krachten weer.
Dan lopen we na enkele kilometers het dorpje Terstraten in, een mooi straatje met karakteristieke vakwerkhuisjes.
We lopen door groene bossen en langs smalle paadjes, door weilanden en boomgaarden. Dit is echt tot nu de allermooiste etappe van het Pieterpad.
Op ons tandvlees strompelen we Strabeek binnen waar ons hotel gelukkig meteen om de hoek ligt.
We hebben nog nooit zo genoten van een warm bad!
Na een uurtje rusten gaan we aan de biefstuk. Mevrouw Wandelpraat met een spaatje rood en mijnheer bestelt een grote bier… “Een Groten bier?” vraagt de serveerster met een Limburgse zang. “Jahhh, lekker” ! Mijnheer Wandelpraat krijgt dus prompt een flesje “Grottenbier” … Ook lekker!
We gaan met de lift weer terug naar de kamer want de kuiten kunnen de twee trappen niet meer aan en in no time zijn we in coma, energie opdoen voor de laatste etappe naar Maastricht.
Deze wandeling was dus geen lachertje maar wel mooi en na rusten is men toch altijd weer tevreden dit te hebben gewandeld
Dit was een van onze eerste wandelingen en we waren nog niet veel gewend qua kilometers. Het was afzien maar wel een enorme overwinning. Hier zijn we met het wandelvirus besmet geraakt 😉