Dinsdag 1 september

Er staat nog wel een frisse wind maar de zon doet goed haar best. Guusje krijgt al bezoek van Pippa, de hond van Rens en Rachel, die wil spelen.

Het bestelde brood ligt al weer klaar en Mijnheer Wandelpraat neemt een douche. Vandaag hebben we zin om de kant van het Sibilini gebergte op te gaan. Op advies van Rens gaan we via Sarnano (leuk stadje) naar Gola dell’Infernaccio, een mooie kloof met watervalletjes.

De route naar Sarnano is schitterend. Dit is precies waarom we naar deze streek gekomen zijn. Kleine dorpjes op de heuvels en de wegen die er tussendoor slingeren.

Sarnano is de moeite waard en lekker rustig. Mevrouw Wandelpraat kan niet ophouden met foto’s maken.

We rijden door Amandola waar we straks een verdiend ijsje mogen eten en dan rijden we zo ver mogelijk door naar de Gola. Het asfalt gaat over in kiezels en de gaten en geulen worden groter en groter. Maar dan eindigt de weg bij een huisje en een kleine parkeerplaats. De brede weg is eerst nog een kilometer aflopend en daarna volgt een pad de beek door de kloof.

Prachtig. Guusje hobbelt gezellig mee. Als we aan het water het meegebrachte brood eten stapt Mevrouw Wandelpraat pardoes in het beekje op zoek naar een plekje voor een nóg mooiere foto, zó helder is het water.

Na 2.2 km keren we om, we moeten tenslotte ook nog terug. De laatste 500m laat Guusje zich dragen. De koek is op. Maar ook wij zijn blij de auto weer te zien. Rustig opbouwen is het devies. Het ijsje in Amandola moet nog even wachten. Alles is dicht van 13u tot wel 16u en dat is hier eerder regel dan uitzondering. We doen nog een bliksembezoek aan Loro Piceno en dalen dan weer af naar Camping44.

Vanavond v/a een uur of 20 is er gezamenlijk pizza eten. We drentelen wat rond en dan komen ook de andere kampeerders. Rachel heeft wat hapjes gemaakt en dan verschijnen er 4 grote dozen pizza stukken. We kletsen gezellig met de ouders van Rens en horen dat zijn moeder ook graag lange afstand wandelingen maakt. Om 22u haken we af want het bed roept (heus!).