Frans blijft een mooie taal. Zeg nou zelf: “Rondje langs de torens en de meertjes” klinkt lang niet zo romantisch. De Wandelpraatjes vinden deze route, met als vertrekpunt St. Léonard-de-Noblat, tussen de foldertjes bij de receptie van de camping. Het bewuste foldertje is zelfs hier te dowloaden. Eigenwijs als we zijn lopen we de route in tegengestelde richting en kiezen voor de korte variant, het is tenslotte vakantie!
St. Léonard-de-Noblat is een prachtig middeleeuws plaatsje op de route naar Santiago de Compostella. 
Leonardus had van koning Clovis I (466-511) het privilege gekregen gevangen gratie te verlenen. Door Leonardus bevrijde gevangenen kwamen het bos ontginnen op de plek van het latere St. Léonard-de-Noblat. Dit bos lag tegenover het adellijke kasteel van Noblat op de heuvels waar we gaan wandelen. Terwijl Clovis bij het kasteel van Noblat op jacht was, werd hem een zoon geboren en uit dankbaarheid schonk hij zijn petekind Leonardus hier een stuk grond. Zo werd Leonardus de stichter van de naar hem genoemde stad. Tot zover dit geschiedkundig uitstapje.
De route start bij de 13e eeuwse brug over de Vienne en volgt deze stroom opwaarts. Daarna gaat het in de eerste versnelling stijl de berg op voor een klim van 75 m. Onder de indruk van deze inspanning vergeten we pardoes de plek te bekijken waar het kasteel van Clovis heeft gestaan (Le haute Chateau en Le bas Chateau) maar troosten ons met de gedachte dat er toch geen steen meer op de andere staat.
Nu we uit het dal van de Vienne zijn volgen prachtige vergezichten, landweggetjes en bospaadjes afgewisseld met het onvermijdelijke stukje asfalt. We doen ons te goed aan de talloze bramen. 
Plots rennen er twee hertjes voorbij waarvan de laatste midden op het pad twijfelt en dan besluit terug te rennen. Mijnheer Wandelpraat heeft daarom mooi tijd om Bambi in volle vaart op de foto te krijgen. Een cadeautje!
Langs de visvijver bij St. Nicolas rusten we uit op een van de zeldzame bankjes voor we de wandeling vervolgen naar het hoogste punt op de route: 481 m. Met St.Leonard in zicht gaat het nu alleen nog bergaf en volgen we weer een stukje Compostella route. In de verte is er regen op komst.
Bij La Chapelle passeren we nog een landhuis waarvan de eerste vermelding uit 1550 is. Zo kom je ze hier in Frankrijk veel tegen.
De Wandelpraatjes hebben intussen trek gekregen en toppen de mooie wandeling af met een lekkere pizza bij Cafe des Sports aan de Place de la Republique ofwel de vroegere varkensmarkt.
De route van vandaag. Klik voor download
Wandelpraat 
Oh wat een mooi land is Frankrijk toch hé ..het zal wel mooi wandelen geweest zijn daar ,zowaar op de route van Compostella(zucht) ..prachtige foto’s !
We hebben in de kerk van Saint Leonard de Noblat meerdere pelgrims gezien. Die lopen echt met een bepakking op hun rug. Ik heb enorme bewondering voor deze mensen. Het stuk(je) wat wij hebben gelopen op de Camino was supermooi.
Het gebied is een waar wandelparadijs en omdat het zo heuvelig is heb je ook prachtige weidse uitzichten! St Leonard is een heel knus stadje, je waant je er ook bijna in de Middeleeuwen.
Ik kan het me zo voorstellen..van dat landschap ene, momenteel ben ik iemand aan het volgen op haar blog die de Camino doet ruthgoestocompostella..
Echt mooie dorpjes daar,k’zou zo kunnen vertrekken 😉
Best goed gelukt die foto’s van dat bokje – mooie brug ook over de rivier.
En die foto’s van het bokje moesten snel genomen worden… wel mooivom zoiets te zien. We hebben nog niet eerder oog in oog gestaan met herten tijdens het wandelen.
Het is genieten weer van jullie wandelpraatjes. als of ik er zelf bij ben, heerlijk!