Cinque Terre Monterosso – Vernazza

Het is weer een reisdag vandaag. Op weg naar de laatste stop in Parma. We maken een omweg via La Spezia zodat we daar de trein naar Cinque Terre kunnen nemen om een mooie wandeling te maken.
In La Spezia is het druk en eenmaal aangeschoven tot bij de parkeergarage bij het station blijkt deze vol. Twee kilometer verderop vinden de Wandelpraatjes een gratis parkeerplekje in een laantje met sinaasappelboompjes waar de rijpe sinaasappels op straat liggen maar onder de dikke schil zit een kleine uitgedroogde vrucht. Terug bij het station kopen we twee enkeltjes naar Monterosso, het laatste van de 5 geïsoleerd gelegen dorpjes.

Monterosso, het enige dorpje van de Cinque Terre met een zandstrand

De bewolking is inmiddels opgelost en het is praktisch windstil. Mevrouw Wandelpraat heeft ergens gelezen dat ze op de wandeling “naar je ticket kunnen vragen” al is ons niet duidelijk wat ze dan met je treinkaartje moeten. Nadat we water gekocht hebben gaan we het wandelpad naar Vernazza op.

Verdwalen is onmogelijk 🙂

Monterosso wordt kleiner

Het gaat gelijk stevig omhoog met ongelijke trapjes en de uitzichten op het steeds kleiner wordende Monterosso zijn prachtig. Dan komen we langs een controlepost waar vriendelijk om de tickets gevraagd wordt. Mijnheer Wandelpraat toont de treinkaartjes maar dat maakt de beste man niet blij. “Those are train tickets”, ja dat wist ik ook. Wat blijkt: We moeten een Cinque Terre dagkaart à €7,50 p.p. bij de dame in het hokje kopen, als bijdrage voor het onderhoud van de wandelpaden.

Het gaat eindeloos stijl de berg op

Meteen hierna begint de trap met veel treden. Zeg maar gerust: Héél veel treden. Het klimt 125m steil omhoog zonder een vlak stukje. Het zweet gutst ons van het voorhoofd en mevrouw Wandelpraat wordt misselijk door de inspanning en temperatuur. Kletsnat en uitgeput nemen we een kwartiertje pauze in de schaduw en overwegen zelfs om terug te lopen, hoewel… veel hoger kan het niet meer zijn. Uitgerust gaan we verder en we blijken inderdaad zo’n beetje op het hoogste punt te zijn aanbeland. Vanaf hier slingert het pad langs de bergwand en door wijngaarden en doemt na een tijdje Vernazza in de verte op.

Vernazza

De huizen in de vijf dorpjes hebben allemaal de karakteristieke Ligurische roze, oker en groene pastel kleuren. Een vrolijk gezicht. We doen 2 uur over de 5,6 kilometer die de dorpjes scheidt en moeten goed opletten waar we onze voeten zetten op dit rotsige pad.

Het is gezellig druk in Vernazza waar we wat eten en drinken voor we de boot naar Riomaggiore nemen. Dit geeft ons een mooi uitzicht op Corniglia (zonder haventje) en Manarola. In Riomaggiore nemen we de trein terug naar La Spezia.

Corniglia

Manarola

Riomaggiore

Het haventje van Riomaggiore

Het is nog 1,5 uur rijden over een rustige snelweg naar hotel Best Western Farnese in Parma. Na de vergane glorie van het hotel in Florence gelukkig weer een modern hotel. De Wandelpraatjes hebben nog wat trek en nu komt het goed uit dat de Italianen late eters zijn. We genieten van de kip en tagliatelle beiden natuurlijk met Parma ham! Hier past een glaasje Prosecco bij en de ober zet de rest van de fles op tafel mochten we nog een glaasje lusten. Die hebben uiteraard dankbaar soldaat gemaakt! Een praatje schrijven lukte alleen daarna niet meer 🙂

De track van vandaag. Klik voor download