Het Vechtdal – Rondje Sahara

Het inmiddels geroemde “Willem van de Stek – ontbijt” is besproken voor 9:00u, tijd om op te staan na een goede nachtrust. Hoewel we veel kilometers maken rusten we ook goed uit en zijn we ’s ochtends weer helemaal fit. Vanochtend worden we door Willem verwend met Fluffy Scrambled Eggs. Dus geen droge rubberachtige prak, waarvan je de woede van een Engelsman op de hals zou halen, maar een smeuïg roerei. En dat vraagt vakmanschap. Maar ook het gegrilde fruit met Griekse yoghurt is een verassing  en de omlijsting met vers fruit maken het plaatje compleet. En dan hebben we het niet eens over de rest van het lekkers: tomaatjes, komkommer, croissants. Nog een broodje courgette jam mevrouw Wandelpraat? Ja heus, en ook dát is lekker!

Vandaag maken we een ronde van bijna 19 km door “De Sahara” richting camping de Roos. Heen door de bossen ten zuiden van de Beerzerweg, terug door het Vechtdal. Het is weer een samenraapsel van gedownloade routes en een beetje van mijnheer Wandelpraat zelf.

De zandverstuivingen maken de wandeling gevarieerd en dat er juist op dat moment een buitje regen valt deert niet, we hebben de paraplu’s vandaag in de aanslag.

Dennenappel bloesem

De volgende kilometers gaan door een productiebos. Veel rechte paden en dan is het verschil met een landgoed goed te zien.

Net als we het bos bijna beu beginnen te raken bereiken we natuurcamping “De Roos”.  Deze camping ligt aan een meander van de Vecht die afgesneden werd van de hoofdstroom toen de rivier in 1900 werd genormaliseerd. Onze route volgt deze meander en verder om het 75 inwoners tellende buurtschap Junne heen.

Vanaf de brug van de Junnerweg over de Vecht komen we op het Pieterpad. In augustus vorig jaar liepen we hier met druilerig weer richting Hardenberg. Nu is het zowaar zonnig geworden en omdat we nu richting Ommen lopen kijkt alles weer nieuw.

Convallaria majalis, ofwel: Lelietje-van-dalen

Mevrouw Wandelpraat heeft de turbo aangezet. Met een gemiddelde van 6 km per uur wandelen we om 15u De Stek binnen, juist op tijd om Max Verstappen zijn eerste Grand Prix live te zien winnen.

We douchen  en keutelen wat aan tot 18:30, het tijdstip waarop we afgesproken hebben om met Anya en Willem asperges te gaan eten. We rijden naar restaurant De Wildzang tegenover het station waar de inrichting niet helemaal met de tijd is meegegaan. Het eten gelukkig wel! De asperges waren heerlijk! We kaarten gezellig na en liggen rond middernacht voor de laatste keer in de gerieflijke B&B. We boeken gewoon volgend jaar weer een weekeinde want we zijn hier nog lang niet uitgewandeld…

De track van vandaag. Klik op afbeelding voor download