Porto

Maandag 23 oktober 2017

Zondagavond rijden we richting Mechelen, dit ook om de maandagmorgen file`s rondom Antwerpen en Brussel voor te zijn. We duiken op tijd het hotelbed in om de volgende ochtend fris op pad te gaan naar Brussel Airport

We vertrekken om 7.45 uit het hotel in Mechelen, rekening houdend met een uur reistijd. En die hebben we nodig ook. Zeker als je naar de Vilvoordenlaan in plaats van de Vilvoordselaan rijdt. Die is namelijk 10 km verderop. 20 minuten ochtendspits later staan we bij Flyparking Brussel voor een gesloten rol poort bij een intercom die een onverstaanbaar Franstalig bandje afspeelt. Mevrouw Wandelpraat raakt er van in de stress. Maar gelukkig komt er een busje van een samenwerkend parkeer bedrijf die ons redt en meldt dat de medewerker met het pasje onderweg is.
De vlucht gaat met enige vertraging verder voorspoedig. In Porto nemen we de taxi voor het 16 km ritje naar hotel Da Bolsa. Van de receptionist krijgen we goede tips voor de komende drie dagen en krijgen kamer 203 die prima in orde is.
Daarna gaan we naar beneden richting de Douro. We slenteren wat door kleine straatjes en krijgen dan honger. Het wordt Ribeira square aan het historische (en gelijknamige) Praça de Ribeira waar mijnheer Wandelpraat zich uitleeft op een Francescina, een typisch streekgerecht uit Porto wat zich het best laat omschrijven als een tosti “kapsalon” overgoten met tomatensaus. Mevrouw Wandelpraat houdt het heel verstandig bij salade kip. Overigens wordt Ribeira Square door Tripadvisor als #27 van de 1500 restaurants in Porto gewaardeerd. We toppen het feestmaal af met een ijsje even verderop.
Om ons te ontdoen van overtollige calorieën beklimmen we daarna de knusse trappen naar de hoger gelegen Kathedraal van Porto. Op deze hoogte ligt ook het  bovendek van de brug de Ponte Luis I, gebouwd in 1886 door Theophile Seyrig, een leerling van Eiffel. Al fotograferend komen we aan de overkant aan, in Vila Nova de Gaia, bij het kabelbaantje dat ons naar de zuidelijke oever van de Douro brengt. Hier vindt je de beroemde Port wijnhuizen en proeverijen. De geur van Port hangt hier gewoon in de lucht. Nauwelijks te weerstaan, dus dat moeten we proeven! Bij  Dourum Experience in Vila Nova de Gaia proberen we achtereenvolgens witte, rode Ruby, een 10 jaar oude Ruby Port. Die komen aan! Dan is het tijd om het hotel weer op te zoeken en met de watertaxi gaan we terug naar de overkant.

Dinsdag 24 oktober 2017

Na een heerlijke nachtrust worden we om 7 uur wakker… of wacht: werden we niet om 3 uur uit onze slaap gehouden door een kudde lallende studenten en studentes die om het hardst tegen elkaar opzongen?
We ontbijten vanochtend buiten de deur en mijnheer Wandelpraat heeft een aardig ontbijt restaurant op het oog. Al wandelend passeren we Yours Bistro wat er heel aardig uitziet en waar we uiteindelijk heerlijk ontbijten voor € 7,00 per persoon, all you can eat. Dus eten we de buikjes rond en gaan op pad voor de 10 km stadswandeling die we op internet vonden. De route neemt ons langs de Mercado do Bolhão, in deplorabele staat verkerende, maar daarom niet minder sfeervolle, markthallen. Van daar naar station São Bento met de afbeeldingen van Noord Portugese taferelen in azuljus (blauwe tegeltjes). Dan doorkruisen we de stad richting West voor een heerlijk ijsje bij Amorino. Naast de ijssalon ligt een van de mooiste boekwinkels ter wereld  Livraria Lello (Rua das Carmelitas 144). Deze boekenwinkel was een belangrijke inspiratie voor J.K. Rowling en haar Harry Potter boeken. J.K. Rowling woonde in Porto een paar jaar voordat ze Harry Potter schreef. De bibliotheek laten we rechts liggen. Net als we denken dat we te ver buiten het centrum zijn voor een interessant stukje Porto volgt een mooie afdaling naar de Douro. Hierna is het nog een stevige tippel naar het hotel terug.
Het valt ons op dat een groot deel van de panden In Porto óf leeg en onbewoonbaar is óf opgeknapt wordt. Veel achterstallig onderhoud zeg maar.

Eenmaal bijgekomen gaan we op pad voor een borrel die we vinden bij Sahara aan de boulevard. De honger stillen we bij Tapas 65 en misschien hadden de Wandelpraatjes daar niet een hele fles prosecco soldaat moeten maken. We eten er wat kleine hapjes als voorgerecht, want we zouden eigenlijk ergens anders gaan eten. We landen voor het hoofdgerecht wederom bij Ribeira Square. Mevrouw Wandelpraat slaat wijselijk de heerlijke witte Graham’s port af maar als het hoofdgerecht opgediend wordt vinden de tapas hun weg naar boven. In allerijl worden servetten en doekjes aangevoerd terwijl mevrouw Wandelpraat om zich heen kijkt en constateert dat dat best een opluchting geeft. Hoe gênant dan ook. We weten niet meer wat we nu nog wel en niet meer afgerekend hebben. We verlaten de zaak,  twee nauwelijks aangeroerde hoofdgerechten en een dikke sorry-fooi achterlatend. In het hotel doet het bidet goede dienst. Een must-have onder deze omstandigheden al zijn de gaatjes van de afvoer wat te klein. Verdere details zullen we onze lezersschare onthouden. Nu drinkt Mevrouw Wandelpraat al zelden alcohol, dit was nu toch écht de laatste keer! (zegt ze)

Woensdag 25 oktober

Vandaag staat de Hop-on Hop-off bus op het programma. De enthousiaste verhalen van receptionist Bruno van het hotel (hij zou zo bij de VVV kunnen werken) hebben ons doen zwichten. Maar eerst ontbijten we weer bij Yours want dat is ons goed bevallen. We kopen  bij het hotel een voucher voor 2 dagen bus mét een één uur durende boottrio over de Douro en een Port proeverij.
Bij de dichtstbijzijnde bus opstapplaats staan wel erg veel mensen te wachten en slim als we zijn wandelen we vast naar de tweede halte bij Ziekenhuis St. Antonio. Er komen allerlei ho-ho bussen voorbij maar geen rode bus waarvoor wij een kaartje hebben. We doden de tijd in de zon en wijzen een Duitse Camino ganger  de weg naar zijn overnachtingsplaats. Eindelijk komt er dan na een half uur een bus en gaan we richting het strand bij Nevogilde. De zee is woest. Hoge golven die met veel geweld breken. Een indrukwekkend gezicht. Direct bij de bushalte is verder weinig te beleven maar een blik op de kaart leert ons dat verderop een paar strandtenten zijn.
De eerste de beste gaan we binnen en komen terecht in een soort voetbalkantine. Mevrouw Wandelpraat kiest de kip, mijnheer voor de hamburger. Wat zullen we zeggen: Geen culinair wonder, maar prima te eten! We wandelen verder de kust af naar het zuiden en passeren diverse hippe strand tentjes. Het is ook vandaag weer goed warm. 24° bij een lekkere zeewind. Een kilometer of vijf verder, daar waar de Douro uitmondt in zee, vervolgen we de busreis tot bij het hotel en zoeken de kamer op. Als het half acht is krijgt mijnheer Wandelpraat trek in een snelle hap. De Italiaan S. Martino biedt precies dat. Een biertje en de pizza (plus de helft van de pizza van mevrouw Wandelpraat die niet zo’n honger heeft) gaan er prima in. Verder moeten we de recensies op Tripadvisor over S.Martino wel gelijk geven: behalve het eten is er niks Italiaans aan…
Om 22:00 zijn we weer voldaan op de kamer en leggen ons oor voor de laatste nacht in Porto te rusten.

Donderdag 26 oktober 2017

Vandaag de laatste dag.

We willen traditiegetrouw bij Yours ontbijten, alleen is daar de deur op slot. Toch hebben ze geen vrije dag en door de brievenbus ziet mijnheer Wandelpraat wel mensen lopen. Na 3 x bellen floept de deur open en worden we inmiddels herkend door de eigenaresse. Het ontbijt is zoals alle keren weer heerlijk maar we moeten haar teleurstellen dat we morgen  niet terugkomen want onze citytrip zit er helaas weer op.
We kuieren nog wat door de winkelstraten en de markthallen en drinken een laatste drankje op het Ribeira plein. Dan halen we onze koffer op en laten ons per taxi naar het  vliegveld brengen. Het vliegtuig vertrekt op tijd en na een rustige vlucht van twee uur landen we weer in een koud en regenachtig Brussel… Brrrr wat een verschil na vier zonovergoten dagen.. Het was weer genieten met een grote G!

Porto, we komen zeker nog een keertje terug..

ADEUS!