Het Leudal

Het lange hemelvaartsweekeinde en het prachtige weer nodigen uit om nog een wandeling te maken. Bovendien heeft mijnheer Wandelpraat gisteren van mevrouw Wandelpraat een verlaat verjaardagscadeau gekregen: Nieuwe wandelschoenen! Altijd weer spannend want in de winkel kunnen ze nog zo fijn aan je voeten zitten maar hoe is dat na 15 km wandelen? Bij de Meindl’s duurde het minstens 100 wandelkilometers voor de schoen zich aan de voet  had aangepast, al voelde het vaak andersom.

We hebben gekozen voor de “Water Wandel Wereld” wandeling in het Leudal bij Haelen in Midden Limburg. Het Leudal kenmerkt zich door zijn beekdalen. Door het gebied stromen de Zelsterbeek en de Leubeek. In het oostelijk deel van het gebied komen  ze samen in de Maas.

Water Wandel Wereld

 

Vandaag lukt het de Wandelpraatjes wonderwel om op het voorgenomen tijdstip van 10u aan de wandel te gaan. Nog niet te warm voordat het écht heel warm (27 graden) gaat worden. De route maakt een 8 met een grote en een kleine lus en op de kruising de parkeerplaats en de St. Elisabeth’s hof waar we straks kunnen lunchen. We starten met de bosrijke westelijke grote lus.

Het is een afwisselende wandeling met bos, heidevelden, hier en daar een vennetje. Voor restaurant De Busjop is het na 6 km nog te vroeg om te pauzeren. Het gebied wordt begraasd door Ijslandse pony’s die zo te zien hun werk goed doen maar zich niet laten zien. Het is gezellig druk met wandelaars op deze zondagmorgen.

Bij de boerderij Kloosterhof staat nog een intact bakhuisje. De bewoners bakten hier vroeger zelf hun broden en vlaaien, maar vanwege brandgevaar gebeurde dat buitenshuis. Bakhuisjes werden op enige afstand van de gebouwen neergezet.  Als met meidoorn- of dennenhout gestookt werd, leverde dat een aparte geur door het verbranden van de oliën en harsen in het hout. De broden namen het aroma op en kregen zo een bijzondere smaak.

We treffen het want vandaag wordt er in het bakhuisje brood gebakken. Vier keer per jaar organiseert Staats Bosbeheer een bak dag in het bakhuisje. Je mag bij het bakhuisje de broodjes ook eten, vers uit de oven. Er zitten al enkele kleine kinderen te wachten dus laten de Wandelpraatjes de gebakken broodjes voor wat het is, al is het wel verleidelijk om er een stukje van te proeven.

We wandelen stevig door en na 2 uur komt sneller dan verwacht de Elisabeth’s hof en de lunch in zicht. De tonijnsalade en de Italiaanse bol tonijnsalade gaan er goed in en we vullen onze waterflessen voor het vervolg van de wandeling door de beekdalen.

De beekdalen zijn ontstaan in de laatste ijstijd en in de loop der eeuwen steeds verder uitgeslepen. Een ander duidelijk zichtbaar overblijfsel uit het verre verleden zijn de metershoge zandduinen. Zij zorgen in combinatie met de diepe, bijna ravijnachtige beekdalen voor flinke hoogteverschillen. Deze hoge oeverwal van de Leubeek geeft de ijsvogel ruime gelegenheid om daarin, vlak boven het voedselrijke water, zijn nest te maken. Maar hoe we ook kijken:  helaas geen blauwe flits van de ijsvogel te zien. Wel zien we de mooie Leumolen die al in 1276 wordt vernoemd.

We volgen de route langs de Zelsterbeek terug naar de auto. Terug kijkend was het een prachtige, erg goed gemarkeerde wandeling van 15 km langs meanderende beken, zonnig weer, fris lentegroen en in een bosrijke omgeving. Geen straf voor de Wandelpraatjes!

En mijnheer Wandelpraat, hoe deden de nieuwe wandelschoenen het? Geen centje pijn! Deze stappers gaan nog veel mooie kilometers beleven.

De nieuwe en oude schoenen van mijnheer Wandelpraat

De track van vandaag. Klik op het het plaatje voor download