Strada della 52 gallerie

Op de planning voor vandaag stond een bijzondere wandeling. De Calà del Sasso, met 4444 treden de langste trap in Italië.  Maar als mijnheer Wandelpraat de top attracties van de omgeving doorzoekt komt de Strada della 52 Gallerie voor de dag. Even ver rijden als naar de Calà del Sasso en na het zien van het filmpje zijn we om.

Na het ontbijt zijn we om 9:00 op weg. De 65 km naar Bocchetta Campiglia is al een belevenis op zich. Vanaf het op 500m gelegen Posina gaat het met een smal bergweggetje stijl omhoog naar Passo Xomo met prachtige uitzichten en we zijn blij dat er geen tegenliggers zijn. Bij Bocchetta, het beginpunt van de wandeling, is een parkeerterrein en we doen ook de laatste kilometer met de auto, de enorme gaten in de weg zorgvuldig mijdend.  Het prachtige weer (30 graden) trekt veel wandelaars merken we als we op de overvolle parkeerplaats een plaatsje proberen te vinden. De oplettende mevrouw Wandelpraat ziet nog een laatste plekje in een stukje gras waar we de auto kwijt kunnen. Parkeren kost 6 euro en we komen net 10 eurocent te kort voor de automaat. Gelukkig krijgen we van een aardige Italiaan 50 cent.

Om 11:00 beginnen we aan de Strada. Dit pad is in 1917 tijdens de Eerste Wereldoorlog gebouwd door Italiaanse militairen en 600 helpers met als doel de berg Pasubio het hele jaar door bereikbaar te houden voor militairen. Dit bolwerk op de frontlinie tussen de Italiaanse en Oostenrijks/Hongaarse legers moest behouden blijven ondanks de lawines die in 1916 zo’n 10.000 soldaten aan beide zijden het leven kostte.  Om uit het bereik van vijandelijke kanonnen te blijven loopt het pad net onder de top en zijn er op de lastigste passages tunnels uitgehakt met een totale lengte van 2300 meter, de langste tunnel is zo’n 300 meter. Met ezels werden voorraden naar boven gesjouwd en het pad was daarom overal 2 ezels met bepakking breed.

Het pad loopt van 1200m naar het hoogste punt op 2000m over een lengte van 6,5 km. Een behoorlijke klim dus, maar goed te lopen! Tunneltje 19 slingert zich als een kurkentrekker naar boven en om de ongelijke en soms door het vocht glad geworden bodem te kunnen zien is een zaklamp een must. Het is redelijk druk maar niet hinderlijk.

 

De uitzichten worden steeds indrukwekkender als we hoger komen en niet zelden gaat het links van het pad honderden meters de diepte in.

Halverwege hebben de Wandelpraatjes al geconcludeerd dat dit de mooiste wandeling is die ze ooit hebben gelopen. En dan moet nota bene het mooiste deel nog komen met het fenomenale panorama na tunneltje 47. Dit zijn uitzichten om van te dromen

Dan komt rifugio gen. A.Papa in zicht. Een grote berghut op 1928m waar we een ciabatta prosciutto en vers water kopen.

Als we weer zijn uitgerust kiezen we de gemakkelijke Strada degli Scarubbi voor de afdaling en halverwege korten we de het lange pad af door het steile pad recht naar beneden te nemen.

Om 17:00 zijn we weer bij de auto en hebben een indrukwekkende wandeling gemaakt. Het soort wandeling waar je gerust 100 km voor om kunt rijden als je in de buurt bent.

De track van vandaag. Klik voor download