Pieterpad Groningen – Pieterburen

Vandaag staat het dan toch echt te gebeuren: de afronding van het Pieterpad. We willen de etappes van Groningen naar Winsum (19 km) en Winsum naar Pieterburen (11 km) in één keer lopen. We staan extra vroeg op en zijn om kwart voor acht als eersten in het restaurant om te ontbijten, wat in het weekeinde eigenlijk pas vanaf 8 uur kan. Maar gelukkig mogen we eerder aanschuiven. Het idee is om de auto vast in Pieterburen te parkeren en dan met de bus en trein naar Groningen te rijden. De bus in Pieterburen rijdt maar één keer per uur, die mogen we niet missen, daarom ontbijten we wat sneller dan gebruikelijk. Keurig op tijd zijn we onderweg en arriveren royaal op tijd op de plek waar we vanmiddag ons avontuur afsluiten. De auto zetten we bij de Zeehonden crèche , plek zat. In een klein busje gaan we naar het station van Winsum en vandaar met de trein naar Groningen. Kwart over 9 start de wandeling.

Dat hadden we zelf ook al gezien…

Groningen is een sfeervolle stad met pakhuizen aan de grachten en heel veel fietsers die er van uitgaan dat je ogen in je achterhoofd hebt.

Zoek de Pieterpad sticker

Pakhuizen aan de Hoge der A in Groningen

De Noorderhaven in Groningen

Via het Noorderpark zijn we al snel bij de minder fraaie buitenwijken van Groningen en met zicht op het Universiteits terrein gaan we over het platteland richting Winsum. Het waait veel harder dan de voorgaande dagen. De wind waait de plooien uit ons broek. Het voordeel is dat we de wind grotendeels in de rug hebben. Af en toe regent het daar ook nog bij maar de poncho’s kunnen in de tas blijven en de net aangeschafte wandelbroeken zijn snel weer droog.

Dan komen we de eerste wandelaars tegen. Twee dames uit Bussum, op mooie nieuwe wandelschoenen, die ons tippen om bij Cafe Hammingh in Garnwerd te lunchen. Als we daar een uur later arriveren nemen we de uitsmijter met 3 eieren, ham, kaas en rosbief. Goede brandstof voor de rest van de dag.

Het kerkje van Oostum uit de 13e eeuw

Het laatste stuk voor Winsum gaat door een zompig weiland wat de vraag oproept hoe de dames van daarstraks zulke schone schoenen konden hebben.

We ploegen voort door het Grunnings land

De uitzichten zijn eindeloos en beginnen saai te worden. Samen met de harde wind en de buien gaat de lol er een beetje af. Mevrouw Wandelpraat spreekt de historische woorden: ” Zover als je kan kijken zie je niks”. En zo is het.

De jeneverbrug in Winsum (aan beide zijden bevindt zich een kroeg)

Trouw volgen we de rood-witte markeringen, zelfs als deze een andere richting opgaan dan verwacht. Als Eenrum maar niet dichterbij wil komen raadplegen we voor het eerst het boekje en blijken we het Wad en Wierden pad richting Baflo te volgen. Voor Mevrouw Wandelpraat is dit de nekslag want met 26 km in de benen is de fut er wel een beetje uit. We lopen door naar Baflo en rusten uit bij Eetcafe Beuving. Daar bestellen we een taxi om ons naar Eenrum te brengen om te voorkomen dat het net 5 jarig huwelijk op dit akkefietje strandt 🙂 De taxichauffeur ziet zijn kans schoon om ons niet via de kortste weg van 4 kilometer maar met een sight seeing tour door de provincie Groningen naar Eenrum te brengen. Maar liefst 10 km later en € 29 armer staan we weer op de Pieterpad route. Het lukt ons zelfs om ons in de laatste 5 km nog te verlopen; we zijn niet meer zo scherp. Met nog 2,5 k m te gaan komt de kerk van Pieterburen eindelijk in zicht en dat mag ook wel want het loopt al tegen 18 uur.

Yeah! Pieterburen… het einddoel van onze reis

Bij de Buren van Pieter vieren we onze prestatie met een lekker etentje.

Wat begon als “een paar etappes Pieterpad” werd uiteindelijk een wandeltocht waar we ruim 5 jaar over hebben gedaan en waarvan we iedere stap hebben genoten. We hebben Nederland op een manier gezien die we nooit eerder zagen: de dialecten, landschappen, culturen en historie.

Nu we Nederland van beneden naar boven hebben gelopen gaan we nu van links naar rechts over het Grenslandpad!

De track van vandaag (zwart is taxi ritje)