Grenslandpad ’s Gravenpolder -Kruiningen

Nu de natste juni maand aller tijden achter de rug is, een maand waar de regen met bakken uit de lucht kwam, hagelstenen zo groot als tennisballen voor miljoenen euro’s schade aanrichtten, kunnen de Wandelpraatjes hun Grensland avontuur voortzetten.
Waar waren we gebleven?

We waren gestrand met ons tentje in Kwadendamme wat een stukje eigen Grenslandpad interpretatie was.
Vandaag vertrekken Mijnheer en Mevrouw Wandelpraat vanaf ’s Gravenpolder. Maar voor het zover is moeten we 1,5 uur rijden naar het station van Goes. Dan is het nog even wachten op de haltetaxi die ons naar het beginpunt  van de route zal brengen.
Het weer is prachtig! 23 graden met een stevig briesje, het voelt goed om weer aan de wandel te zijn.
Na de bebouwde kom van ’s Gravenpolder en enkele populierendijken komen we bij de dijk langs de Westerschelde. Helaas is het water nog niet te zien want het pad loopt onder langs de dijk. We moeten het doen met het uitzicht op de windmolens aan de linkerkant.

Deze windmolens (tegenwoordig noemt men dit windturbines) zijn typerend voor het Zeeuwse landschap.

Het windmolenpark bij de Biezelingsche Ham

 

Eindelijk komt het trapje en krijgen we uitzicht op een uniek stuk natuurgebied: Het estuarium van de Schelde.

De Westerschelde speelt in de Nederlands-Belgische relatie een interessante rol. Het geval wil dat Nederland in 1839 de vrije doorvaart van scheepvaart van Antwerpen naar de Noordzee beloofde. Niemand had bedacht dat anno 2005 de boten iets groter waren. En toen de Nederlandse minister Balkenende zijn Belgische collega Leterme beloofde de Westerschelde na 170 jaar eindelijk eens netjes uit te baggeren, en daarbij vergat er ook iets voor terug te vragen, waren de rapen in Nederland gaar. En helemaal toen bedacht werd als compensatie voor de natuurschade de Hedwige polder aan de natuur terug te geven.  Iets wat de huidige eigenaar tot op de dag van vandaag heeft weten te voorkomen.

Onder aan de zeedijk

Aan de zeezijde van het pad vinden bloeit het Slangenkruid die het goed doet in duingebied en op basalt glooiingen.

 

Wier en algen zorgen voor een mooie kleurschakering

Na 6 km dijk komen we door Hansweert. En nog steeds zijn Wandelpraatjes geen andere wandelaars tegen gekomen. Grenslandpad lopers zijn tot nu toe een zeldzaamheid op de route. Zoveel mede wandelaars we op het Pieterpad tegen kwamen per etappe, zo weinig lopers zien de Wandelpraatjes op deze LAW. We hebben de indruk dat deze LAW niet zo bekend is bij de wandelaars.We zien wel veel fietsers en groepjes wielrenners die hun eigen Tour de Zeelandia fietsen.

De oude sluis van Hansweert gedempt in 1986. (foto: Christianne, http://www.zeelandnet.nl)

Ooit was Hansweert een bruisend dorpje toen het Kanaal door Zuid-Beveland en de sluizen nog voor veel toeloop zorgden. Vanaf 1975 gebruikte de scheepvaart veel vaker het Schelde-Rijn kanaal en begon het verval van Hansweert. Met enige moeite vinden we er een cafeetje en drinken er een glas fris.
Aan de andere kant van de nieuwe sluizen zien we in de verte het einddoel van vandaag al liggen: Kruiningen. Het station ligt 3 km uit het dorp en moeten nu kiezen: te voet of met de haltetaxi . Gezien de zware benen en de lekkere trek kiezen de Wandelpraatjes voor het laatste en bezoeken eetcafé de Korenbeurs aan de markt in Kruiningen, we moeten toch nog 1,5 uur wachten op de haltetaxi. De dunne vette schnitzel is geen feest en de grote bak frites kan het niet goedmaken. Het oordeel van de Wandelpraatjes: Geen aanrader. Het ijsje van “De Gangmaker” daarentegen mag er wezen! Keurig op tijd worden we opgepikt en na een kort ritje bij het station afgezet. Een korte wandeling van 14 km maar zeker de moeite waard!

De track van vandaag. Klik op afbeelding voor download