Kaunerberg 13/14 april 2019

Zaterdag

De wekker gaat om 5:15. We hebben de avond ervoor al alles klaargezet zodat we alleen nog de auto hoeven in te laden.
Het is een hele berg spullen want Takkie Wandelpraat, onze ruwharige dwergteckel, gaat mee en dat betekent dat de auto al halfvol zit met de bench, mand, rugzak, speelgoed… alsof je met een kind op vakantie gaat!
De reis gaat voorspoedig al had mijnheer Wandelpraat de route iets beter moeten voorbereiden.
In het plan om onderlangs de Bodensee te rijden was niet meegenomen dat we dan door Zwitserland moesten en dus niet alleen een Oostenrijks, maar ook een Zwitsers snelweg vignet gekocht moest worden. De navigatie in de auto vindt het ook al een onzalig idee en probeert ons hardnekkig langs de noordkant te sturen waar het grootste deel van de weg opgebroken is. En zo belanden we bij de brug over de Bodensee. Brug? Een veerpont bedoel je! Het positieve aan dit onbedoelde boot tripje is dat je niet met pinpas kunt betalen en ze daar, wanneer je met de auto al op de boot staat, eigenlijk geen raad mee weten, anders dan ons vriendelijk na te zwaaien wanneer we zonder de 16 Euro te betalen de boot weer afrijden.
Ook was in dit plan niet voorzien dat de weg onderlangs de Bodensee vooral uit rotondes bestaat, dus dat schiet voor geen meter op. De laatste tunnelrijke 100 km in Oostenrijk rijden dan weer lekker door en zo bereiken we om 17:45 de Poschhof in Kaunerberg na een rit van 11 uur en worden verwelkomd door Helene. Het appartement is ruim en netjes maar Takkie Wandelpraat is minder blij met de gladde laminaat vloer. Een paar dekentjes op de grond bieden uitkomst. We liggen op tijd onder de dekbedden en na 3x piepen slaapt ook Takkie.

Zondag

Om 6:30 meldt Takkie Wandelpraat zich al en mijnheer Wandelpraat schiet in de kleren om haar uit te laten. Komt ook niet verkeerd uit want om 8:10 begint de F1 race van China. Mevrouw Wandelpraat maakt nog wat slaap goed. Max Verstappen wordt 4e in een saaie race. Om 11:00 is Takkie toe aan een wandelingetje “Rundumhausen”. Het sneeuwt heel licht en met een kwartiertje zijn we weer binnen. We rommelen nog wat aan terwijl Mijnheer Wandelpraat een wat groter rondje “Rundumhausen” uitstippelt. Dit lopen we om 16u en krijgen het voor elkaar om de helft af te snijden zodat er 3,3 km van de 5 overblijven. Bij thuiskomst zien we Gottfried die we meteen om een doosje eieren kunnen vragen. De wandelpaden boven ons appartement (dus boven 1400 m) zijn nog gesloten i.v.m. lawinegevaar door de smeltende sneeuw. We zullen het daarom wat lager moeten zoeken. Back to the drawingboard !