Donderdag
De dag begint met goed nieuws! Takkie Wandelpraat heeft het panty kousje vannacht weer uitgespuugd. Lag waarschijnlijk toch wat zwaar op de maag. Verder hebben we haar overigens niet horen klagen. Het kousje hebben we maar weggegooid. Gisteren heeft mijnheer Wandelpraat zelf een route uitgestippeld die vanuit ons appartement start en verder het Kaunertal in gaat, niet te hoog, niet te laag, zon op het gezicht, kortom: Ideaal voor de Wandelpraatjes. Er is echter één maar. De route is momenteel voorzien van een bord “Lawinegefahr”, iets wat we niet helemaal kunnen negeren nu het snel warm wordt. Daarom wordt de route nog snel aangepast zodat we nog minder hoog hoeven. Gottfried zegt dat inderdaad vaak tussen 16 en 17u ’s middags het een en ander naar beneden komt. Dat geeft ons weer wat hoop: dan zijn we allang weer terug.
We starten op de Kaunerberger Wasserweg, een aquaduct met een lengte van ca 7 km gebouwd net na de oorlog met behulp van het Marshall plan om de weiden in dit gebied vruchtbaar te maken. Inmiddels zijn de kanalen vrijwel overal afgedekt wat het overigens in de zomer wel leuk maakt om er voor een deel met fakkels doorheen te lopen. Nu is de toegang echter afgesloten en doen de Wandelpraatjes het over het voetpad erlangs.
De route is werkelijk schitterend en de volle zon helpt mee. Bij Unterfalpetan passeren we alsnog een bordje “Lawinegefahr”, maar omdraaien is dan al geen optie meer. We gokken het er op.
We klimmen stevig door en passeren dan een groot sneeuwveld waar wel het een en ander naar beneden is gekomen. We klauteren er overheen en vervolgen de weg langs Oberfalpetan, waar niemand meer woont sinds 1976. De drie huizen staan er vervallen en verlaten bij.
Takkie Wandelpraat heeft het warm en bewandelt ieder restantje sneeuw om de pootjes en tong af te koelen. De Kauner Wasserweg gaat hier verder omhoog maar het pad is volledig bedekt met sneeuw.
Wij dalen daarom beter af naar Pension Wiesenhof waar het grindpad over gaat in asfalt. Na drie haarspeldbochten hebben we het weer gezien en duiken rechtsaf de bossen in over de Alter Schulweg Nufels. Waarschijnlijk worden de scholieren vandaag de dag met de auto naar school gebracht want het pad is nauwelijks zichtbaar. We verlopen ons al na 20 meter. Uiteindelijk komen we goed uit en belanden weer op de asfaltweg die ons met nog drie haarspeldbochten langs het kerkje van Kaltenbrunn leidt.
We zagen dit kerkje met de karakteristieke ui op de toren al van boven liggen. We steken een kaarsje op en – op dit moment misschien nóg belangrijker: we bezoeken het naastgelegen Gasthof Kaltenbrunn waarover geen enkele kaart ons wat had verteld. En laten ze gisteren uit hun winterslaap zijn ontwaakt! We zijn nu halverwege de wandeling en de Frankfurters met Brot en Pommes gaat er goed in. De halve liter bier trouwens ook! Het is weer even op gang komen maar weldra hebben we het tempo weer te pakken. Gasthof Krone, wat wel prominent op de kaart staat is, zoals eigenlijk wel verwacht, zo dicht als de meeste gelegenheden hier in de buurt. De asfaltweg gaat nu weer over in een bospad en ook hier: Lawinengefahr, terwijl we nu toch echt niet meer zo hoog zitten.
Bij de beek kan Takkie lekker drinken en bij de volgende beek moeten we wat klauteroefeningen doen en over het pad ligt hier en daar een boom. En zo zien we 13,5 kilometer en netto bijna 5 uur later de Poschhof weer liggen. We zijn het erover eens: De mooiste wandeling van deze vakantie!
Wandelpraat 
Prachtig, die besneeuwde bergen 🙂
Mooi hè, we hebben echt genoten van deze vakantie..
We hadden ook heel erg mooi weer, dat maakte het wandelen nog fijner.
Ja..dat ziet er prachtig uit,wat voor mooie foto’s,moet een mooie wandeling geweest zijn !
Met dit soort vergezichten en panoramisch uitzicht is het genieten…