Dinsdag
Nee dus, Takkie laat ons niet uitslapen! Ze meldt zich weer om half 7 dus van uitslapen is nog geen sprake. Het voordeel is wel dat we al om 9:15 in de auto zitten naar onze bestemming voor vandaag: De Piller Moor. Het moet een mooi moerasgebied zijn met houten bruggetjes op zo’n 1500 m.
Op de parkeerplaats is nog net plaats voor onze auto. De rest is bedekt met een laag sneeuw van 1 meter. Niet uit het veld geslagen starten we de wandeling op het zandpad dat echter weldra overgaat in sneeuw waar we soms tot onze knieën in zakken. De houten bruggetjes zijn nog net herkenbaar onder de sneeuw.
We zijn blij dat iemand met een hond ons is voorgegaan en wiens spoor we kunnen volgen, anders waren we daar nu nog aan het zoeken. Takkie Wandelpraat huppelt over de sneeuwbergen waar wij in wegzakken. Het is zwaar maar wel erg mooi.
We maken nog het ommetje naar de uitkijktoren en maken dan de verkeerde keuze door niet over de weg maar tóch nog even door het bos naar de auto te gaan. Hier heeft nog niemand gelopen en in no-time ploeteren we door de sneeuw en worden de voeten steeds natter. Gelukkig zijn we bijna bij de auto want mevrouw Wandelpraat is met regelmaat tot haar kruis in de sneeuw verdwenen.
We zijn blij om weer in het appartement te zijn en de natte broek en schoenen uit te kunnen doen. Takkie heeft zo’n honger dat ze pardoes het panty-kousje van mevrouw Wandelpraat verorbert. Hopelijk komt die er snel weer uit.
Het is nog zó vroeg dat we een middagprogramma verzinnen: Shoppen in Landeck. Hier kunnen we kort over zijn. Er valt niet veel te shoppen in Landeck. Het kost zelfs moeite om ergens een kop koffie te vinden. Geen aanrader dus.
We eten ovenfrites, uit Nederland meegenomen sperziebonen en kip. Dan kakken mevrouw Wandelpraat en hond in en het is pas 21:15… Mijnheer Wandelpraat volgt hen naar bed maar ziet op de smartphone Ajax nog van Juventus winnen voordat ook hij in slaap valt.
Wandelpraat 